St
uart (2003) symboliseert een loofhut als de voorlopigheid en eindigheid van het menselijk bestaan. Volgens de vertelling woont Israel een week lang in een loofhut. Dit, als herinnering aan de 40 jaren dat het door de woestijn trok, op weg naar het Beloofde Land. Het dak van een loofhut is gemaakt van plantaardig materiaal, bijvoorbeeld takken en bladeren, het is wel belangrijk dat ze van de bom zijn afgesneden of gehakt. Ook moet er in de loofhut schaduw zijn, maar wel moet je door het dak de hemel kunnen zien.Wat zijn de tradities, gewoontes en rituelen van dit feest?
De voorbereidingen voor dit feest beginnen direct na Grote Verzoendag. In principe kan het Loofhuttenfeest alleen gevierd worden als je ook Joods Nieuwjaar en Grote Verzoendag hebt gevierd. Een van de belangrijkste tradities tijdens dit feest is het maken van een soekka (loofhut), vooral met kinderen. Deze kan dan ook versierd worden met bijvoorbeeld tekeningen. Tijdens de tocht naar het Beloofde Land was Israel geestelijk afhankelijk van God en door Hem ook materieel verzorgd. Dat wordt gevierd door het zeven dagen per jaar tastbaar, voelbaar en zichtbaar te maken. Men slaapt er, bidt er, woont er en eet er. Tijdens dit alles wordt gelezen uit het boek Prediker (tegendeel van de rijke dwaas). Wanneer je aangekomen bent in het Beloofde Land is het belangrijk terug te denken aan het feit dat het zonder God niet was gelukt.
Lesidee
Verhalen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten